donderdag 4 februari 2010

"ORKAAN IKE"


10.10 uur
Lekker langzaam ontwaak ik uit een heerlijke, diepe slaap en kom direct tot het blije besef dat het vandaag feestjesdag is! De alcohol van vorig weekend is nog maar nauwelijks uit mijn lijf en vandaag is alweer het volgende feest! I. viert haar verjaardag vanavond en manlief heeft een vrijgezellenfeest, waarvan de afterparty hier thuis zal zijn. Gezellig, gezellig, gezellig! Ik ga vandaag eens heerlijk rustig aan doen!

10.30 uur
Er is niets spannends gebeurd in de wereld terwijl ik sliep zegt teletekst en manlief en ik drinken rustig een kopje thee en eten een hele trommel koekjes op. We hoeven allebei pas om 17.00 uur acte de presence te geven, dus we luilakken lekker in de rondte.

11.00 uur
Stress en paniek begint zich te manifesteren in mijn net nog zo rustige hoofd. J. heeft aangekondigd dat hij om 15.00 uur landt op Schiphol voor het vrijgezellenfeest, ik moet nog hapjes maken voor het feestje van I. en manlief wil, zoals hij dat iedere dag wil en bijna ook iedere dag doet, eerst nog even sporten. En of ik dat overhemd even kan wassen. En of ik niet vergeet wijn en hapjes te kopen voor vanavond. En of ik er eigenlijk wel aan gedacht heb J.’s logeerbed op te maken. En of ik wel weet dat dat vrijgezellenfeest afschuwelijk wordt en of hij niet mee mag naar I.’s feestje. Pfff.. Al die vragen, het is nog vroeg, laat mij lekker met rust! Maar nee, manlief is onverbiddelijk, we moeten en zullen voortmaken nu, voor je het weet, is het zover en meer van dat soort termen en dus geef ik me maar over.

11.15 uur
Manlief en ik staan samen onder de douche en hoewel dat hopeloos romantisch is en het op tv altijd prima past en werkt, is het bij ons een gevecht om de waterstralen. Manlief is zo’n 20 cm langer dan ik en dus hangt de douchekop zo’n beetje in de stratosfeer en krijg ik alleen de uitwaaierende straaltjes afgekoeld water. Manlief daarentegen staat heerlijk zijn hoofd in te zepen en te genieten van keiharde stralen heet water. Ik probeer hem tegen de muur aan te duwen, zodat ik dichter bij het water kan komen, maar manlief geeft geen centimeter ruimte prijs. Dan krijgt manlief het ook nog te warm en zet de douchedeur eens even lekker op een kier. Enorme koude windvlagen, in mijn idee direct afkomstig van orkaan Ike, raken rechtstreeks mijn toch al niet zo warme lijf en dan vraagt manlief waarom ik toch zo’n zuur gezicht trek. Genoeg! Ik ga er uit en wacht wel tot ik fatsoenlijk kan douchen! Dan maar niet romantisch!

11.25 uur
Volledig onderkoeld kruip ik dan eindelijk in mijn eentje onder de douche. Het is heerlijk, warm en fijn en ik kan hier wel uren blijven staan, maar manlief blijft ook in de badkamer en verstoort daarmee mijn ochtendritueel. Ik kan het, zelfs na 17 jaar, niet opbrengen in zijn bijzijn mijn overtollige haargroei te lijf te gaan, en dus moet ik de boel vertragen totdat hij opgeeft en ik eindelijk alleen ben in de badkamer. Dus was ik 2 keer mijn haar, poets 4 minuten mijn tanden, laat de crèmespoeling 5 minuten zitten en dan eindelijk wordt hij het zat en gaat manlief naar boven. In 4 minuten tijd maak ik de rest van het ritueel af en ik neem mezelf voor straks op Aruba intensief gebruik te gaan maken van onze 2 badkamers daar. Eentje voor mij en eentje voor manlief.

12.00 uur
Mijn hele lijf staat in de bodylotion en mijn haar is geföhnd, ik loop goed op schema. En dan klinkt het van boven: “kun jij mij even afzetten bij de sportschool? Anders moet ik met de tram en dat duurt weer zo lang en jij hebt het toch niet zo druk, toch?”. Grote grumph! Ik moet me nog opmaken en al sinds de brugklas is er geen dag geweest dat ik naar buiten ben gegaan zonder mascara, en die dag gaat nu dus ook niet komen! “Ja, over 20 minuten, want ik moet me nog opmaken!” gil ik naar boven. “Uh nee, nu dus, anders kan ik net zo goed met de tram gaan snappie?” wordt er teruggegild. Krijg de hik man, laat me met rust, ik ben volledig stressvrij opgestaan, heb net I. gesmst dat ik om 13.00 uur haar hapjes kom brengen en nou gooi jij het hele schema weer in de war! Vastbesloten me niet om te laten praten, gil ik zo kalm en rustig mogelijk: “nee, nog 20 minuten, dan breng ik je!”.

12.10 uur
Tuurlijk zit ik in de auto. Met een “naakt” gezicht. Ik heb namelijk geen ruggengraat. Manlief heeft wel een ruggengraat en daarom wint hij deze discussies altijd. Hij begrijpt namelijk echt niet waarom iets onbenulligs als opmaken 20 minuten moet duren en bovendien is het een kleine moeite hem even weg te brengen en dus zit ik nu in de auto onderweg naar de stad om hem af te zetten. Andere mensen sporten om de hoek, manlief sport midden in het centrum en een retourtje sportschool kost je dus zomaar een half uur. Mijn humeur is aan het zakken en mijn schema gaat naar de maan zo. Manlief probeert het goed te maken door vriendelijk te lachen, maar ik trap er mooi niet in. Als je deze vrouw bij haar mascara vandaan houdt, lacht ze nooit terug. Wen er maar aan.

13.00 uur
Er was dikke file omdat de halve stad is afgezet en dus parkeer ik nu pas weer voor de deur. Tijdens alle vertragingen heb ik het toch maar weer goedgemaakt met manlief, het wordt een te leuke dag om ruzie te hebben, dus vooruit dan maar. Ik bel I. om te zeggen dat het allemaal later wordt en ga verder met mijn ochtendritueel.

13.30 uur
Ik race de Jumbo in om boodschappen te doen voor vanavond en stel in mijn hoofd een strak schema op:
14.00 uur: happen voor I. maken
14.30 uur: manlief ophalen en lunchen
15.45 uur: J. van station ophalen
16.00 uur: overige leden vrijgezellenfeest komen bij ons thuis voor pre-party
17.00 uur: ik breng mannen naar vrijgezellenfeest
17.20 uur: ik zet de auto thuis af, pak hapjes van I., bel taxi en ga naar I.
23.00 uur: mannen zijn klaar met vrijgezellenfeest, ik bel bij I. taxi en taai af naar huis
23.15 uur: wat de avond verder brengt.
Nou, dat ziet er strak uit en moet allemaal kunnen lukken.

14.00 uur
Omdat ik lekker druk bezig was een schema op te stellen, heb ik maar de helft van de boodschappen die ik moest halen meegenomen. Niet erg, geen ramp, ik flans vanavond nog wel wat in elkaar. Nu eerst I.’s hapjes.

14.30 uur
Ha! Klaar en gelukt! Ik bel manlief om te zeggen dat ik er aankom, maar hij is nog even bezig zegt hij en dus race ik naar I. om haar happen nu alvast te brengen. I. is blij, maar heeft ook dikke stress. Ze heeft gevulde eieren gemaakt, maar ik zeg dat ze op duivenpoep lijken en eigenlijk vindt I. dat ook, dus verprak ik de boel tot eiersalade. Dan maak ik nog knoflookboter (met 6 tenen knoflook, want anders proef je het bijna niet tenslotte) en ik keur de tonijnsalade. Ondertussen belt manlief 5 keer op om te vragen of J. al is geland en om te zeggen dat hij J. wel gaat halen en ik dan rustig naar huis kan gaan. Tenminste, dat zegt hij de eerste keer dat hij belt, de tweede keer wijzigt hij het plan, de derde keer wijzigt hij het opnieuw, de vierde keer wijzigt hij het weer terug en bij de vijfde keer ben ik de draad kwijt.

15.15 uur
Manlief belt weer op en vraagt of J. al is geland. Nee, zijn telefoon staat uit dus misschien heeft J. zich een uur vergist. Ik vraag of ik manlief nog moet ophalen, manlief zegt nee dus ik ga naar huis om de bende op te wachten.

15.30 uur
Ik parkeer Ieniemienie net voor de deur als manlief weer belt. Hij denkt inderdaad dat J. zich een uur vergist heeft en dus pas om 16.00 uur landt. Dus als ik dan nu manlief oppik in de stad, dan kunnen we samen J. oppikken straks. Ik start Ieniemienie weer en zet koers richting centrum.

15.35 uur
N. belt op. Hij gaat ook naar het vrijgezellenfeest en wil weten wat de planning is. Hij is in het centrum, dus ik spreek af dat ik eerst manlief oppik en dan hem, en dan gaan we met z’n allen J. oppikken op het station. N. stemt in en ik rij vrolijk door.

15.40 uur
N. belt weer op. Hij heeft zich bedacht, want waarom doen we geen drankje in de stad? Ik zeg dat dat niet de bedoeling was, maar dat alles kan en dat ik hem dan straks wel opbel als ik ter plaatse ben.

15.42 uur
Ik bel manlief om te vertellen wat N. heeft gezegd. Manlief vindt dat onzin en dus verandert het plan weer naar mijn idee van 15.35 uur.

15.43 uur
Ik bel N. op om door te geven dat we terug zijn bij het oorspronkelijke plan, maar N. zit bij de kapper en is geïrriteerd en zegt dat hij zo terugbelt.

15.47 uur
Dat was geen hele lange knipbeurt, want daar belt N. alweer op om te zeggen dat hij met een gordijn (gordijn is onze bijnaam voor iemand die net zo saai is als onze overgordijnen: nietszeggend beige) op het terras van Greve zit en dat we daar maar heen moeten komen.

15.50 uur
Ik heb manlief bij de hand en we zetten koers naar Ieniemienie. Ik vertel tegen manlief dat N. bij Greve zit en we hem daar ontmoeten. Manlief zegt dat hij de Greve haat, dat hij daar nog niet dood gevonden wil worden en belt N. op. N. neemt niet op en dus rijden we toch naar Greve.

16.00 uur
N. zit met het gordijn op het terras als we aankomen en J. belt dat hij geland is en over 20 minuten op Hollands Spoor is. Manlief en ik willen allebei niet bij het gordijn blijven, dus er breekt een klein gevecht uit wie J. van het station mag halen. Ik win en laat manlief achter bij N. en het gordijn. Ik krijg van N. nog wel heel lief een mooie bos bloemen voor mijn verjaardag eerder deze week en dus vergeef ik hem direct voor het snauwen en de aanwezigheid van het gordijn.

16.30 uur
Ik sta al 20 minuten muurvast op de Stationsweg. Het is er stervensdruk en aangezien dit nou niet direct de beste buurt van Den Haag is, zitten mijn ramen en deuren op slot. Ik zie J. al met zijn rode weekendtasje heen en weer lopen, maar ik durf niet te toeteren dus probeer ik hem te bellen. J. is manlief aan het bellen, want ze zijn allebei in gesprek en ondertussen probeert N. mij te bellen. De temperatuur in Ieniemienie is opgelopen tot tropische hoogte, ik zit nu dus al een uur in de auto, iedereen belt iedereen, ik bevind me in een achterbuurt en een paar 100 meter voor me zie ik een opgewonden homo met een rood tasje en 2 flessen champagne opgewonden heen en weer lopen op een beslist voor homo’s onvriendelijke plek. Ik besluit dat directe actie noodzakelijk is, rij de trambaan op, gooi de deur open, trek J. Ieniemienie in en race terug naar Greve. Tijdens het rijden waarschuw ik J. voor het gordijn en vertelt J. dat we eigenlijk nog B., die ook meegaat naar het vrijgezellenfeest, moeten ophalen. Nou, daar heb ik echt geen tijd meer voor, dus B. wordt gebeld en verteld dat hij een taxi moet pakken.

17.00 uur
Nu is het moment daar dat ik de mannen naar het feest had moeten brengen, maar in werkelijkheid zitten ze aan het bier en zijn ze nog lang niet klaar om te vertrekken. Het gordijn vertelt dat hij zo heerlijk met zijn kinderen heeft geroeid in het Westbroekpark. J. vraagt waar het over gaat. Ik vertel over het park en J. zegt tegen het gordijn: “Oh ja, dat weet ik wel, die plek met al die kutkinderen!”. De toon is gezet en het gordijn kijkt beteuterd.

17.30 uur
Ik zeg dat de heren een taxi moeten pakken omdat Ieniemienie niet groot genoeg is voor ons allemaal. De mannen bellen een taxi, ik zoen ze gedag, we spreken af dat ze direct bellen als het vrijgezellenfeest voorbij is, en ik race naar huis om daar Ieniemienie in te wisselen voor een taxi.

18.00 uur
Ik zit in de taxi bij een aardige buitenlandse meneer die niet zo goed Nederlands spreekt en ook niet weet waar I.’s straat is. Ik zeg hem dat ik dan wel Tom-Tom zal spelen onderweg en dan valt mijn oog op zijn notitieblok naast het stuur. Daar staan vreemde tekens op en daaronder in vloeiend Nederlands: “de wil om te doden”. Waaat? Help! Terreuralarm! Sluit ramen en deuren, zorg voor batterijen en water en luister naar uw regionale omroep! De wil om te doden??!! En zoals Murphy’s law het graag wil, kan ik het dus alleen nog maar over dood-gerelateerde zaken hebben. Tsja, de nieuwe taxitarieven zijn dodelijk. Ja, het wordt tijd voor mooi weer, iedereen ziet lijkbleek. Sommige mensen rijden zo hard, daar word je doodsbang van. En zo gaat het maar door. We zijn nog 5 straten verwijderd van I.’s huis, maar ik moet bij deze man weg voor mijn eigen veiligheid en dus laat ik hem stoppen, reken af en vlucht de taxi uit.

18.10 uur
Ik kom aan op het feestje van I. en de sfeer is nog een beetje tam. Er zijn gelukkig weinig gordijnen en ik ga lekker buiten zitten bij S. en B., oud-collega’s van mij en I., en R., de buurvrouw van I.. Nu ik met de taxi ben, mag de wijn rijkelijk vloeien en dus houd ik een hoog tempo aan.

18.30 uur
Klets, klets, klets, slok, slurp, klets, klets, slurp.

19.30 uur
Klets, klets, klets, slok, slurp, klets, klets, slurp.

20.30 uur
Klets, klets, klets, slok, slurp, klets, klets, slurp.

21.30 uur
Klets, klets, klets, slok, slurp, klets, klets, slurp.

22.00 uur
Er is iets raars aan de hand, want ik word maar niet dronken. Tenminste, dat denk ik. Andere mensen denken dat niet, maar zijn lief en zeggen ook dat ik niet dronken ben. Ondertussen is het feestje aangevuld met nog wat andere mensen en de stemming zit er goed in. We verhuizen naar binnen, want het wordt buiten erg koud en R. zet de cd van Günther op. Wij zijn de enige 2 die dat leuk vinden, dus wordt Günther vervangen door Rick Astley. Dat gaat al beter.

22.30 uur
Te laat. Ik heb niet opgelet en ineens ligt I. er vanaf zoals alleen I. dat kan. Op haar eigen, onnavolgbare wijze slaat ze wartaal uit en rollen haar ogen wild in de rondte. R. en ik besluiten haar wijn te vermengen met water, maar het is al te laat.

23.00 uur
I. krijgt inmiddels puur water, maar is in de vaste veronderstelling dat het nog steeds wijn is en krijgt een draaihoofd. Dat houdt in dat ze haar hoofd laat zakken en dat tolt dan roekeloos heen en weer. R. taait af en D., de ex van I. wil dat eigenlijk ook, net als F., de buurman van I., maar zolang ik niet weg kan, mogen zij ook niet weg, dus vette pech. Iedereen blijft zolang ik dat wil! Het feestje is allang afgelopen, maar F. en D. en ik zitten nog aan tafel, samen met een draaiende I. en eigenlijk hebben we nog best wel lol.

23.30 uur
Ik kondig nog maar weer eens aan dat ik maar niet dronken wordt. D. moet er hartelijk lachen en F. trekt een begripvol gezicht. Ik check voor de zekerheid mijn hoofd, maar dat staat nog vast op mijn romp, dus ik kan gewoon nog niet dronken zijn. We kletsen wat, we drinken nog wat en ik geef I. maar weer wat water.

0.10 uur
Manlief belt! Ze zijn thuis. Tot grote opluchting van D., F. en mijzelf komt er een abrupt einde aan het feestje. Ik bel een taxi, F. zegt dat hij I. zal helpen opruimen en D. is blij dat hij nu ook weg mag.

0.15 uur
Daar is de taxi! Ik zoen iedereen gedag en stap enthousiast in. Ik klets honderduit tegen de beste man, die allemaal dubbelzinnige opmerkingen maakt, maar ik blijf maar zeggen dat zijn collega de wil om te doden heeft en dat dat errug gevaarlijk is en dat het zo raar is dat ik maar niet dronken word! Het is een enerverend ritje.

0.25 uur
N., J. en manlief staan in de keuken met lange gezichten. Het vrijgezellenfeest was afschuwelijk, veel te duur en het eten was zum kotsen. Vriend B. had er zo’n slechte bui van gekregen dat hij direct na afloop naar huis is gegaan en de mannen hebben de bruidegom in wording en zijn 2 andere vrienden achtergelaten op het feest. Om de pijn te verzachten, trekken we een fles wijn open, ik zet wat happen klaar en het is hartstikke gezellig, totdat manlief de vergissing van de eeuw maakt. Manlief heeft wroeging gekregen en dus belt hij de bruidegom op en zegt dat hij en zijn vrienden ook maar moeten komen. Voor de duidelijkheid: de bruidegom, T., is een geval apart en altijd een niet in te schatten risico op een feestje, maar zijn 2 vrienden zijn het stadium van apart al jaren voorbij! Vooral L. is een vreselijk type, zwaar aan de drugs, altijd dronken en zonder uitzondering altijd stomvervelend. Dan is er ook nog JW, die door iedereen Kwak genoemd wordt (ik wil niet weten waarom maar heb wel een idee). Kortom: niemand is blij met deze actie van manlief en ik vrees wat komen gaat.

03.45 uur
Ik heb 3 afschuwelijke uren achter de rug. Er zijn 8 flessen wijn doorheen gegaan, L. is als orkaan Ike in de woonkamer tekeer gegaan, Kwak’s groene trui zit onder de rode wijn, ik heb een huilbui gehad en manlief heeft boos een taxi voor iedereen gebeld. N. is allang stiekem verdwenen en ik vraag voor wie de taxi is, nu de rest van de mannen met de fiets is gekomen. Juist. Niemand wil met de taxi, ik poeier met mijn dronken hoofd (want ja, inmiddels ben ik dan toch ook dronken) de taxichauffeur af en manlief stormt de keuken in en zegt dat iedereen moet “optieften”. Als manlief dat zegt, gaat het meestal niet zo best met hem en hij dirigeert iedereen naar buiten en vertrekt zelf naar bed. Kwak en T. gaan tegen het Dixie-toilet van de gevelreparateurs aan staan plassen en L. en J. staan te zoenen. Ja. Te zoenen dus. Jakkiebah! L. is bi en J. is homo en voorbij dronken en dus maakt het allemaal schijnbaar niet meer uit. Kwak en T. verdwijnen in de duisternis en J. en L. staan tegen het Dixie-toilet aan speeksel uit te wisselen. Ik zet de voordeur op een kier en ga de schade binnen opnemen.

04.30 uur
In de afgelopen drie kwartier heb ik genoteerd: kaarsvet op de spiegel boven de open haard, rode wijnvlekken op het tapijt, rode wijn op de witte bank, brandplek in het tapijt en 4 gebroken kristallen glazen. Dank u L., hier is Ike niets bij! Verder heb ik rode wijn van het keukenraam gepoetst, een stuk zalm uit de Nespresso geplukt en minstens 20 peuken met een stukje ijzerdraad uit het gootsteenputje gewurmd. Ik wil echt naar bed en dus loop ik naar buiten om te zien of J. nog leeft. De tong van L. lijkt wel een slang en J. ligt half op de stoep, dus ik pak J. bij de lurven, zeg tegen L. dat hij op moet rotten en knal de voordeur dicht.

04.35 uur
J. zegt dat hij zich erg schaamt, maar what the fuck en wil nog meer rode wijn. Ik geef hem cola, hij proeft het verschil niet. Ik ben behoorlijk ontnuchterd en wil alleen nog maar naar bed, maar manlief heeft een kwade dronk en ik voel er weinig voor naast hem te gaan liggen met zo’n bui, dus ik laat J. maar even dronken doorkletsen.

05.15 uur
Het is mooi geweest. Ik breng J. naar bed, zet de wekker op 08.00 uur (dan moet ik J. wakker maken en naar het station brengen, altijd lekker) en stap naast manlief in bed. Manlief is vergeten dat hij een kwade dronk had, kruipt lekker tegen me aan en daar is dan toch dat dronken moment: de hele wereld gaat heen en weer.

08.00 uur
Hel en verdoemenis. Kutwekker. Ik strompel naar J., die met kleren en schoenen aan op bed ligt en ik maak hem wakker. Hij doet net of hij niet dronken is, ik zeg dat ik een taxi ga bellen omdat ik niet kan rijden en manlief komt de kamer in en zegt dat hij J. wel gaat brengen. Manlief trilt en rilt en heeft een hele paarse tong van de rode wijn. Terwijl manlief naar het toilet gaat, stop ik J. in de taxi die ik toch stiekem gebeld had, ik neem een groot glas jus d’orange, ga direct over mijn nek, poets mijn tanden, stop manlief terug in bed en kruip er zelf naast. Ik weiger vandaag nog uit bed te komen, morgen weer een dag en oh ja, vanaf vandaag drink ik noooooooit meer! Als in echt nooit meer! Echt nooit meer!
 
Free Hit Counter