"KERSTBOOM"

08.00 uur
Zoem tril zoem tril zoem tril. Wat is dat vreselijke geluid? Ah, de wekker van mijn telefoon. Tijd om op te staan. Eerst doe ik de gebruikelijke teletekstronde. Ik lees dat ergens in Nederland mensen al drie dagen zonder stroom in de kou zitten. Zielig zeg. Ik ren naar boven en draai de verwarming even lekker op. Kijk, wat zij nu niet verbruiken aan warmte kan ik mooi opmaken, anders is het zonde.

09.15 uur
Gisteren hebben manlief en ik een Kerstboom gekocht. Met een hoofdletter want hij is errug groot. Sterker nog, hij is zo groot dat er een stuk van de top geknipt moest worden omdat ‘ie anders niet rechtop kon staan. De boom is 3 meter nog wat en zou niet misstaan in het huisje van Hagrid uit Harry Potter. Eén klein probleem: hij is nog niet opgetuigd. Ik vertel manlief dat dit ONZE taak is voor vandaag, hij moet de lampjes doen, ik doe de rest. Ik zie manlief wit wegtrekken, 3 telefoontjes plegen en de deur uitrennen. Goed, het is duidelijk, ik sta alleen voor de optuigtaak. Grumph.

09.30 uur
Oké, ik sta ook niet te springen bij het idee van de boom optuigen. Eerlijk is eerlijk. Dus ga ik eerst nog even boodschappen doen en wat cadeautjes kopen in opdracht van oom H. voor zijn kerstfeest dat hij in la douce France gaat vieren. Dat kan hij niet zelf en dus mag ik het doen. Het moeten 8 cadeautjes zijn, 4 mannen/3 vrouwen/1 kleutermeisje, van ieder 15/20 euro. Ga er maar aan staan. Ik stap in Ieniemienie en rijd richting feestelijke winkelstraat.

10.00 uur
Het blijkt verdomd lastig te zijn cadeautjes te kopen voor mensen die je niet kent. Ik koop behalve meters inpakpapier ook 1 pokerkoffer (das alvast man 1), 1 Party & Co spel (das man 2), 1 dvd-box vol met westerns (blergh, maar das man 3), 1 olijvenschaal en vul dat aan met olijfolie, peper & zout, gevulde olijven en meer tapas-ellende (das vrouw 1), een hele berg Dove/Kneipp/Therme-cadeaupakketjes (doe ik bij elkaar in een mandje, das vrouw 2), een ketting en een armband (vrouw 3). Meer inspiratie heb ik niet en zin al helemaal niet meer. Waarom moet IK dit doen eigenlijk? Ik wil met mijn kerstboom spelen! Gefrustreerd stap ik in Ieniemienie en scheur terug naar huis.

12.15 uur
Ik verzamel de cadeau-ellende in de keuken. Nu zou ik eigenlijk even moeten eten bedenk ik me. Eerst maar even alvast de lichtjes pakken voor in de kerstboom.

12.17 uur
De door mij zorgvuldig op de hoogste plank in de kast opgeborgen kerst-ellende valt naar beneden. Op mijn hoofd. Goed, dat scheelt alvast weer een bal of 10 die ik niet meer in de boom hoef te hangen want die zijn kapot. Ik heb er een hard hoofd in.

12.25 uur
Ik heb vanmorgen een stokbrood gekocht en knabbel daar een klein stukje af. Eten doe ik zo wel. Ik tel zeven dozen met kerstlampjes. Ik begin met de eerste drie. Kapot. Alledrie. Je vraagt je af waarom ik ze dan niet weggegooid heb toen ik de boom ging aftuigen vorige keer. Zwiep, in de prullenbak! Dat ruimt lekker op. De overige vier dozen blijken nieuw te zijn! Lang leve ik met mijn voorzienende blik! Daar heb ik ineens 800 nieuwe lampjes tot mijn beschikking!

12.30 uur
Ik rol snoer 1 uit over de grond. Dat zit direct in de war, want dat is het belangrijkste kenmerk van kerstlampjes, die horen in de war te raken, zelfs als je er alleen maar naar kijkt.

12.40 uur
Ik heb het snoer ontward. En ook een stekkerdoos en de ladder gepakt. En een tijdschakelaar tussen de stekkerdoos en het stopcontact gezet. Wow. Het is duidelijk dat werkloos zijn mij efficiënter en praktischer maakt en ik ben trots op mezelf.

12.45 uur
G*%)(_&(^$#!!!! De boom is te hoog en de ladder te kort. Al balancerend op één been gooi ik de lampjes over de top van de kerstboom heen en met een liniaal duw ik ze op hun plaats. De rest van het snoer zit uiteraard weer helemaal in elkaar gedraaid. Ik besluit het gewoon tussen de takken te duwen, wat niet weet, wat niet deert.

13.30 uur
Ik en lampjes = geen goede combi. Gefrustreerd bel ik manlief en die zegt dat ik het ook helemaal verkeerd doe. Ik moet “het ritueel” erbij uitvoeren, anders lukt het niet. Voor de duidelijkheid: “het ritueel” houdt in dat ik de meest uitgemolken kerstliedjes keihard opzet, ze meegalm en blij rond mijn kerstspulletjes loop zonder dat ik daadwerkelijk ook echt iets doe. Ik doe braaf wat manlief zegt en begin met mijn meest favoriete kerstlied aller tijden: Sleigh Ride van The Carpenters samen met The Muppets. Ik blèr lekker hard mee:
♪♪ There's a Christmas party at the home of Farmer Gray
It'll be the perfect ending of a perfect day
We'll be singing the songs we love to sing without a single stop
At the fireplace as we watch the chestnuts pop
Pop, pop, pop ♪♪
“The home of faaaaaaaaaaaaarmer Graaaaaay” zing ik, “of a peeeeeeeeeeeeeeeeeeeeerfect daaaaaaaaaaaaaay”, "pop pop pop pop pop pop!!!". Het is bizar hoe blij ik ieder jaar opnieuw word van Christmas Portrait van The Carpenters. Ik kan er niets aan doen. De stemming zit er goed in en de 800 lampjes ook bijna.

14.30
Ik moet toch eigenlijk echt even eten nu. Eerst even de rest van de kerstspullen uitpakken. Ondertussen zet ik de cd van Love Actually op, sinds een aantal jaar een nieuwe toevoeging aan mijn kerstklassiekers. Kerstbal na kerstbal verschijnt op tafel en ik word steeds blijer.

15.15 uur
Snik. Boehoe. Een niet te stoppen tranenstroom loopt over mijn wangen. Waarom moet ik toch altijd zo vreselijk huilen bij nummer 16 op de Love Actually cd? Glasgow Love Theme van Craig Armstrong? Klinkt helemaal niet zielig als je het zo zegt. Maar als ìk er naar luister, stromen standaard de tranen over mijn wangen. Ieder jaar hetzelfde liedje, letterlijk en figuurlijk. Een depressief gevoel maakt zich van mij meester. Kutkerstdagen. Kutcd. Kutboom. Kutglasgowlovetheme. Kut, kut, kut.

15.45 uur
Ik ben nog steeds depressief maar ga stug door met het optuigen van de veel te grote boom. Ik heb inmiddels The Carpenters Christmas Portrait maar weer opgezet en voor de zekerheid ook nog op repeat gezet en dat helpt een beetje. Het eind is al bijna in zicht en dan zie ineens zie ik het: we hebben te weinig kerstballen! Help! Het is een hele kale boom en ik moet duidelijk meer versiering! Eerst maar even eten. Nee, niks eten, eerst kijken of ik nog meer versiering heb.


15.50 uur
Yes! Ik blijk nog een verstopte tas met kerstversiering te hebben! Vorig jaar gekocht en nog nooit gebruikt en het is superveel! Dat belooft veel goeds. Ik eet nog even niet en stort me op de tas met verrassingen.

16.25 uur
De boom is klaar en toegegeven, ik heb de mooiste boom van de wereld. Echt! Hij heeft glitters en koper en 800 lampjes en linten en ballen en ga zo maar door. Ik ben nog niet eerder zoooo trots geweest op mijn eigen boom. Ik ga er even bij zitten, loop er nog eens om heen en slaak een ingetogen kreetje. Ooooooooooooooh wat mooi.

17.00 uur
A., de man van D. belt voor een leuk gesprek. Dat kan wel zo zijn, maar ik wil over mijn kerstboom praten en niets anders! A. is het wonderbaarlijk genoeg pas na 20 minuten zat en hangt op. Ik bel manlief om te zeggen dat hij snel naar huis moet komen. Manlief zegt dat dat nog wel even zal duren en dat ik alvast maar moet gaan eten als ik honger heb. Oh ja, eten! Shit!

17.15 uur
Ik stop een broodje döner kebab van AH in de oven. Ik heb nog nooit döner kebab gegeten, maar vriendin I. zegt altijd dat het lekker is, dus vooruit dan maar.

17.25 uur
Ja, dat is dus niet te vreten. Echt niet. Het smaakt naar knoflook, ik zie geen vlees en het is zompig. Omdat ik behalve een hapje stokbrood verder vandaag nog niks gegeten heb, eet ik toch nog de helft op en gooi de rest weg. Ik heb geen honger meer.

18.00 uur
Mijn telefoonalarm zegt dat ik over een uur naar Hilversum moet. Ik heb op Marktplaats.nl een schilderij gekocht en dat moet ik vanavond gaan halen. Manlief zou meegaan, maar heeft zich afgemeld en dat houdt in dat ik met Ieniemienie moet, die geen navigatie heeft. Ik print snel een routebeschrijving van internet, 90 km. Tsja, je moet er wat voor over hebben om iets moois aan de muur te krijgen, dus ik leer de routebeschrijving uit mijn hoofd.

18.25 uur
Ik bel de marktplaatsverkoper op en zeg dat ik nu vertrek uit Den Haag. Hij zegt “goed, tot straks” en ik stap vol vertrouwen in Ieniemienie. Dat ik geen navigatie heb, wil niet zeggen dat ik niet mijn weg kan vinden in dit kleine landje.

20.00 uur
Ik ben hopeloos verdwaald op de ring Amsterdam. De routebeschrijving zegt toch echt dat er een knooppunt Watergraafsmeer moet komen maar dat komt er niet. En bovendien zit ik op de A10 in plaats van op de A1 waar ik zou moeten zijn en ik weet echt niet meer waar ik heen moet. Ik passeer Volendam (zal ik even op bezoek gaan bij Jan Smit? Of Nick en Simon?) en Marken en daar komt een bord IJmuiden. IJmuiden ligt toch ergens links bovenin? Christemezielen.

20.05 uur
Ik doe eens wild en gebruik mijn gezond verstand. Ik neem de afslag Utrecht en blijf Utrecht volgen. Ondertussen luister ik naar Skyradio en blèr de kerstliedjes keihard mee om in de stemming te blijven.

20.10 uur
Ja! Het is een wonder, maar ineens komt daar een afslag Laren naar de A1. Yes yes yes! Vanaf dat moment klopt mijn routebeschrijving weer en met een iets te groot enthousiasme neem ik de afrit die een haarspeldbocht blijkt te zijn. Vol in de rem en nog natrillend rijd ik Laren in. Ik passeer het mediapark in Hilversum en terwijl ik heel verwaand voor me uitkijk, doe ik net alsof ik daar moet zijn, zodat iedereen die mij passeert denkt dat ik rijk en beroemd ben.

20.30 uur
Ik ben er! Ik ben in de juiste straat in Hilversum! Ik bel aan en een krakerige stem door de intercom zegt dat ik naar boven mag komen. Het is een nare stem, een naar donker portiek en ineens vertrouw ik het niet meer. Ik stuur snel manlief een sms met het adres waar ik ben. Als ik dan vermoord word door de marktplaatsverkoper, heeft de politie in ieder geval alvast zijn adres en hoeft Opsporing Verzocht niet ingeschakeld te worden.

20.32 uur
Een vrouw met een huidskleur die net zo grijs is als haar haar doet de deur open. De wallen onder haar ogen zijn groot genoeg om de volledige Nederlandse dijkbescherming de komende 100 jaar mee aan te vullen en ze klinkt als Ome Gerrit uit de Fabeltjeskrant. Ik mag binnenkomen en sla steil achterover van een weeïge lucht. Ze heeft net spruitjes gegeten en dat is te ruiken. Ze plukt het schilderij van de muur, neemt het en mij mee naar de keuken en ik mag het schilderij inspecteren. Dit arme schilderij is al die tijd hier gegijzeld in dit vieze huis, met dit vieze mens en die vieze lucht en is duidelijk toe aan een nieuwe ervaring. Ik vind het mooi, hoewel het niet antiek is maar nieuw, en overhandig de zus van Ome Gerrit het losgeld van 100 euro. Gewapend met het schilderij in mijn hand ren ik de deur uit en spring, eenmaal beneden, dolblij in Ieniemienie, doe de deuren op slot, en race weg. Terug naar huis, ik wil naar mijn boom!

21.30 uur
Aha. Het blijkt dat je ook van en naar Hilversum kunt rijden via Utrecht. Dat is èn een stuk sneller èn een stuk minder ingewikkeld. Ik ben nu al thuis en zet het schilderij vol trots midden in de kamer. En dan naast de kerstboom. En dan op de bank. En dan op de kast. En dan weer terug naar de eerste plek.

22.30 uur
Ik ben uitermate tevreden met het schilderij, de kerstboom en stiekem ook een beetje met mezelf. Om dat te vieren, eet ik twee roze koeken en wat chocolaatjes en ga heerlijk onder mijn dekentje op de bank liggen.

22.45 uur
Ik kijk afwisselend tv en kerstboom. Het poezenbeest komt bij me liggen en samen genieten we van de resultaten van al mijn noeste arbeid van vandaag.

23.55 uur
Manlief belt op, hij is onderweg en we kletsen wat tot hij er is. Bij binnenkomst is ook hij (logisch!) vreselijk onder de indruk van de kerstboom en vindt het schilderij ook mooi gelukkig. “Het ruikt wel een beetje vreemd.” zegt ‘ie, maar ik besluit niets te zeggen over het vorige leven van het schilderij en spray nog wat dennengeur uit een flesje in het rond. Moe maar voldaan zak ik af naar de slaapkamer en maak plannen voor morgen. Het belangrijkste plan: ik ga géén wekker zetten! Het is kerstvakantie voor deze werkloze heb ik net besloten dus weg met de wekker!