zaterdag 25 april 2009

"OV"


06.20 uur
Ik bof, het poezenbeest is 20 minuten later wakker dan gisteren en verzint vandaag een nieuwe truc om mij uit coma te halen: vogelnestjes maken van mijn toch al wanhopige haarcoupe. Ik kijk naar de wekker, vloek, scheld, schop het beest van het bed en draai me nog eens lekker om. Dit doe ik zonder al te veel succes tot 09.34 uur. Het is tijd om me over te geven aan de nietsonziende eetlust van mijn poezenbeest.

09.35 uur
Geteisterd door haarpijn begeef ik me naar de keuken en pak voer voor mijn naar, irritant, maar oh zo begeerd en geliefd poezenbeest. Ik zet de computer aan, zie een lieve email van lief vriendinnetje I. en lees het nieuws op de site van De Telegrof. Tot nu toe is er nog niets wat mijn dag kan verstoren.

10.00 uur
Wil ik me aan mijn schema kunnen houden, moet ik nu toch langzamerhand gaan douchen. Ik stel het opsturen van mijn cv naar een in mij geïnteresseerd advocatenkantoor nog even uit en begeef me naar de douche. Daar zie ik de bijzonder overmatige tierig welende haargroei op mijn benen en ik probeer harakiri te plegen met de Gilette Venus. Het mislukt. Logisch. Het is wel lekker warm onder de douche en ik heb geen haast dus blijf lekker staan met mijn hoofd onder de kraan leunend tegen de muur.

10.30 uur
Lief vriendinnetje D. belt me onder de douche vandaan en stoort me in het Venus-ritueel. Ik zeg dat ik haar terug zal bellen en besef me dat ik al een half uur een hoeveelheid water aan het verspillen ben waar heel Ethiopië een jaar lang rijst mee zou kunnen koken. Ik trek per ongeluk een snee in mijn knie met vlijmscherp mes, zie mijn helderrode bloed wegvloeien in het putje en zet de douche uit. Dit gaat niet werken zo.

10.40 uur
Ik bel D. terug. Ze zou me toch niet afbellen voor de lunch zeker? Nee, dat zou D. nooit doen, zeeeeker niet nu ze weet dat ik werkloos ben en me dus de p***ris verveel. D. neemt op en zegt af. K*t! Ze is veel te laat op kantoor en kan dus niet lunchen. Hoewel ik volkomen in paniek ben dat nu mijn hele dagschema in de war is gegooid, zeg ik dat het geen probleem is en ik wel naar mijn oom in Hazendorp zal gaan. Ondertussen bedenk ik me dat ik onzin uitkraam en wel wat leukers kan verzinnen als dagbesteding dan naar Hazendorp te gaan. Ik stort me op het maken van nieuwe plannen.

10.45 uur
Ik heb D. opgehangen en baal als een stekker maar maak verwoed nieuwe wilde plannen. Ik zal zo, als ik aangekleed en opgemaakt ben, naar het Leger des Heils (LdH) rijden en vandaaruit de auto gaan wassen en tanken. Dan zal ik naar de bank rijden en een nieuwe bankrekening openen en boodschappen doen. Als ik dat allemaal doe, komt mijn schema weer helemaal goed.

11.10 uur
Ik ben aangekleed, mijn haren zijn geföhnd en ik ben opgemaakt. Ik vlieg naar Ieniemienie en rijd richting stad om naar het LdH te gaan. Daar aangekomen blijkt er nergens parkeerplek te zijn en moet ik een kilometer verderop parkeren. Ik parkeer en loop vol goede moed naar LdH in de hoop dat daar iemand met mij mee wil lopen om alle vuilniszakken uit Ieniemienie te halen. Bij het LdH aangekomen tref ik één halfdode en één op het zicht reeds overleden bejaarde aan. Mij wordt verzocht terug te lopen naar de auto, de vuilniszakken te halen ("de jassen zijn toch wel gewassen hè mevrouw?" "Ja tuuuuurlijk!" Ik ben een leugenaar en schaam me rot) en ze te deponeren in de daarvoor bestemde container. Ik loop in de motregen (wat ben ik blij dat ik mijn haar zo mooi geföhnd had vanmorgen) terug naar Ieniemienie en vervloek mezelf. Tegen beter weten in sleep ik alle overvolle vuilniszakken uit Ieniemienie en strompel op hoge hakken en met mijn handtas in de hand tussen de vuilniszakken terug naar LdH. Onderweg spot ik 5 drugsverslaafden, 7 criminelen en 10 verloren gewaande zwerfjongeren. Ik zie niemand die geschikt is om te helpen met sjouwen, dus stop ongeveer 20 keer om de vuilniszakken te laten vallen en weer op te rapen, en vervloek ondertussen de LdH-werknemers. Majoor Bosshardt zou me nooit alleen hebben laten sjouwen denk ik nog als ik word aangesproken door een vriendelijke 50-plusser die zegt "niet zo boos kijken hoor meissie, het is voor het goeie doel!". Ik voel de woede vanuit mijn tenen naar mijn hoofd stijgen en loop met rood aangelopen hoofd en 2 gebroken nagels het LdH in. De halfdode biedt aan mij te helpen met het afleggen van de laatste 10 meter naar de container, pakt 1 vuilniszak, maar bedenkt direct dat haar broze botten daar niet tegen bestand zijn, dus zet ze de vuilniszak weer neer voor mij en zegt er nog bij: "Wel IN de container gooien hoor! Niet ernaast!". Ik bedenk me dat ik de volgende lading kleding bij het vuilnis zal zetten (het LdH kan de pot op) en loop ziedend naar container. Onderweg terug naar Ieniemienie gooi ik al mijn zojuist nieuw gemaakte plannen overboord. Dat kan ook allemaal morgen wel. Ik ben toe aan "tijd voor mij".

11.30 uur
Ik ben er helemaal klaar mee en besluit dus dat ik NU toe ben aan een portie Amore, mijn liefste Italiaanse kapper. Ik vervolg mijn weg richting Amore en loop daar naar binnen alsof hij de eerste mens is die ik zie na een verblijf van 12,5 jaar op een onbewoond eiland. Amore is net zo blij om mij te zien en samen maken we capuccino met zijn nieuwe daarvoor bestemde apparaat. We praten wat over hoe fijn we het zouden hebben als de wereld er anders uit zou zien en over het feit dat Amore bij ons wil komen wonen. Dat laatste is toch een punt waar ik het thuis nog eens over moet hebben. Dat kan toch geen probleem zijn, Amore in de logeerkamer erbij? De wereld ziet er tenslotte voor iedereen veel mooier uit als mijn haar iedere dag leuk zit.

13.25 uur
Amore is al een uur verwikkeld in een heftig en mysterieus gesprek in vloeiend Italiaans met een vreemd uitziende man genaamd "Mario" en ik versta er niets meer van. Ik besluit dat het tijd is om op te stappen en vertrek in Ieniemienie richting D.. Zij mag dan geen tijd hebben om met me te lunchen, tijd om haar toch lastig te vallen heb ik zat, dus vooruit met de geit.

13.30 uur
D. heeft naar eigen zeggen telefoondienst, maar ze zit niet achter de telefoon. Ik bespeur onraad en vervolg mijn weg naar boven. Ze zit achter haar bureau, en ik val haar en haar collega's fijn lastig. Het is tenslotte toch niet alsof ze iets te doen hebben denk ik, dus who cares. Ik trek een ladder in mijn panty en D. zegt "ja, dat dacht ik wel". Ze blijkt ook nog helderziend. Ik moet deze vriendin koesteren, het is altijd handig om een Char in de buurt te hebben.

14.00 uur
Ik zak een etage af en val L. en S. lastig. Het is hier ook gezellig en As the World Turns begint toch pas om 17.00 uur dus ik heb tijd zat. We kletsen en roddelen wat en ik zoen wat voormalig collega's gedag. Voormalig baas P. is er niet, dus er valt niets te feliciteren zoals ik van plan was en ik besluit acuut hier nog veel van mijn werkloze uurtjes door te brengen wegens de gezelligheid.

14.30 uur
Ik krijg het op mijn heupen. Oprah Winfrey begint om 15.00 uur en ik moet ook nog sigaretten halen. Als werkloze kun je zomaar tijd tekort komen bemerk ik, dus ik zeg snel dag en vlucht het pand uit.

14.50 uur
Ik ben thuis, daar is niemand behalve snurkend poezenbeest (ja! Nu wel snurkend natuurlijk, kan dat niet 's morgens om 06.00 uur of is dat echt teveel gevraagd??) en ik pak 2 roggebroodjes terwijl ik oom H. bel. Hij is bezig de badkamer leeg te ruimen ("Kijk!" denk ik nog blij "dat zet zoden aan de dijk!"). Het blijkt uiteindelijk te gaan om niets meer en niets minder dan de beautycase van tante en dit besef doet me de moed in de schoenen zakken. Ik zeg dat ik snel moet ophangen omdat ik uit eten moet met een vriendin (H. is van de oude garde en zal nooit begrijpen dat je ook niet-romantisch met een andere man dan die van jezelf uit eten kan dus gooi ik er een leugentje om bestwil in. Stom.). H. vraagt direct of ik lesbische gevoelens heb. Ik zeg nee, zeg dag en hang op. Waar heb ik dit toch aan verdiend? Ik pak roggebroodjes en de telefoon gaat weer. Het is G.. Hij heeft van E. gehoord dat ik vrijwillig werkloos ben en vraagt of ik 2 dagen per week bij hem wil komen werken. Ik noem mijn salaris, hij krijgt een hartverzakking en we roddelen nog wat over de plaaggeest die het leven van manlief en mij verziekt. G. belooft dat hij terug zal bellen voor a.s. woensdag en ik pak mijn roggebroodjes weer. De telefoon gaat alweer. Kennelijk is lunchen verboden als je werkloos bent. Nu is het J. om af te spreken voor vanavond. We spreken af, ik vraag of hij een strippenkaart voor mij wil kopen en hang weer op. Ik pak mijn roggebroodjes weer. Ik krijg een sms van manlief. Ik antwoord en pak weer mijn roggebroodjes. Net als ik mijn eerste hap wil nemen, krijg ik weer een sms van manlief. Dit herhaalt zich 15 keer en in de roggebroodjes heb ik inmiddels geen trek meer dus die zet ik terug in de keuken.

16.45 uur
Ik ben verstandig en prop toch de roggebroodjes nog even snel naar binnen, ren naar de badkamer om me om te kleden, föhn mijn haar weer in model en gooi nog wat extra schmink op mijn verregende gezicht. Ik ren snel terug naar de computer, wie weet kan ik toch nog even met mijn sims spelen.

17.25 uur
Mijn sims zijn nog steeds niet hersteld van de ontmoeting met de verschrikkelijke sneeuwman en de computer loopt drie keer vast. Ik word boos en besluit de computer vannacht nog uit het raam te gooien. J. belt aan, ik betaal hem de strippenkaart en we gaan met de BUS naar Scheveningen. Het is minstens 10 jaar geleden dat ik in de bus zat, ik was vergeten dat ik altijd wagenziek word in een bus, dus het is een hele ervaring en ik besluit ter plekke dat het minstens weer 10 jaar zal duren voor ik opnieuw in de bus stap.

18.00 uur
We zitten in een wijnbar en ik bestel wijn. Gelukkig heb ik laat gegeten dus word ik niet snel dronken. We eten wat en roddelen wat over J.'s liefdesleven en concluderen dat hij voorlopig vrijgezel zal blijven. We besluiten lopend in de miezerregen naar het restaurant te gaan. Gelukkig had ik mijn haar geföhnd, zag ik er in ieder geval toch nog een uurtje leuk uit. Ik constateer dat de ober van de wijnbar vergeten is de laatste 2 Barolo's op de rekening te zetten, ik vind mezelf een gelukkig mens en betaal de rekening zonder dit op te biechten. Later voel ik me toch schuldig, maar vergoeilijk dat gevoel door te bedenken dat ik nu een werkloze ben en dus recht heb op toeslagen en dergelijke. Ze hebben ze vast expres van de rekening gelaten, de lieverds! Ik ga hier zeker nog vaker heen.

19.45 uur
We zijn in het restaurant, ik zie er inmiddels uit of ik net van een surfplank ben gestapt en we kiezen het surprisemenu. Het eten is heerlijk, de wijn fantastisch, we roddelen nog wat verder. Het is ongelooflijk hoe moe je wordt van werkloos zijn dus tegen 23.00 uur slaat het grote gapen toe. Ook J. is moe ("nee, niet door jou maar doordat het vrijdag is! Echt hoor!"), ik doe voor hoe je als een blok in slaap valt en stoot op genadeloze wijze mijn hoofd tegen de stoel naast me. Er komt gelukkig geen bloed uit, maar goed voel ik me ook niet helemaal. J. bespeurt een lichte deuk in mijn hersenpan, ik schaam me kapot en zie de hele wereld voor een doedelzak aan. Zou ik een hersenschudding hebben? J. vraagt de rekening en betaalt en we bespreken nog wat zijn type is. Donker haar, blauwe ogen en een intelligente uitstraling. Dat kan nog lastig zoeken worden.

23.45 uur
J. en ik wachten op mijn tram. De bus heb ik vandaag al geprobeerd, ik zal de HTM toch nog een kans geven en teruggaan met de tram. Ik bedank voor het eten, voel nog eens aan mijn hoofd en ben een beetje misselijk. De tram komt, ik stap in maar mijn hak blijft hangen in een richeltje. Ik kom de tram maar niet in, maar ik kan er ook niet meer uit en ik zeg 100 x sorry tegen de geïrriteerde tramconducteur. Ik ruk mijn schoen los, verlies daarbij mijn hak en stempel mijn strippenkaart en plof neer naast een mediterraan uitziend type die niet kan beslissen wat hij interessanter vindt: mij of mijn tas.

23.47 uur
De tram stopt bij de volgende halte en er breekt een opstootje uit bij het instappen. Drie dronken Engels-sprekende mannen willen tegelijk met een duidelijk onder invloed van verdovende middelen verkerende gekleurde man naar binnen. Ik schuif nog wat dichter naar het mediterraan uitziend type toe, voor een misplaatst gevoel van veiligheid, en vraag me af waarom ik vredesnaam ook alweer perse met de tram wilde. Oh ja, ik ben werkloos en moet dus bezuinigen. Voor mij geen taxi maar de tram. De conducteur zegt "Jezus Christus" en sluit de deuren van de tram. De gekleurde man verliest de strijd met de deuren en rolt de stoep weer op. De Engels-sprekende mannen gillen dat iedere vrouw (Vrouw? Ze hadden toch ruzie met een vent?) het verdient om "to be beaten to pieces" te worden en nemen achter mij en het mediterraan type plaats. Ik vraag me of hoe leuk het precies is om werkloos en dus noodgedwongen zuinig te moeten zijn in dit land en loop alvast naar de deuren toe. De Engels-sprekende mannen moeten "toevallig" ook bij mijn halte er uit. Ik besluit dan nog maar een halte verder mee te rijden en neem op de koop toe dat ik met 1 hakloze en 1 intacte schoen een t**us-eind moet lopen. Ik stap 1 halte te ver uit, loop verdwaasd door de motregen naar huis en bedenk me dat ik niet geschikt ben voor het openbaar vervoer. Volledig natgemiezerd door stomme motregen kom ik thuis aan waar poezenbeest nog steeds ligt te slapen. Die moet natuurlijk energie opdoen voor morgenochtend 06.00 uur. Ik bedenk alvast een schema voor zaterdag en bereid me voor:
06.00 - 09.30 uur Ruzie maken met kat, kat wegjagen, deur dicht doen, lawaai makende kat naar woonkamer jagen, gefrustreerd zijn en weer in slaap vallen.
11.00 uur Me melden bij schoonheidsspecialiste voor extreem pijnlijke ervaring van harsen, epileren en andere nare dingen en daar 52,50 euro voor afrekenen.
12.30 uur Weggaan met roodgevlekt gezicht bij schoonheidsspecialiste. Geen nadere plannen.
Rest van de dag: onrustig heen en weer lopen in huis totdat iemand belt om te vragen of ik gezellig langs kom. Iemand is altijd vriendin I. dus ik wacht haar telefoontje braaf af.
Conclusie: het leven als werkloze valt niet mee. Er gaan minder uren in een dag van een werkloze dan in een dag van een werknemer en praten over het werkloos zijn is best vermoeiend. Voor je het weet is het 00.34 uur, heb je niets bijzonders gedaan, maar wel een hersenschudding opgelopen en een kapotte panty. Ik moet duidelijk nog veel leren.

zondag 19 april 2009

"Oom"


08.00 uur
De wekker gaat, ik ben al 2 uur wakker uiteraard want mijn biologische wekker staat nog ingesteld op 06.00 uur, het moment dat ik moest opstaan toen ik nog een baan had in dat vreselijke Kutterdam. In de voorgaande twee uren ben ik belaagd door poezenbeest dat afwisselend over mijn hoofd is gelopen, op mijn buik heeft getrappeld en op mijn neus geduwd heeft met een pootje waar ze (dankzij onmiskenbare geur duidelijk te herkennen) net een bezoek aan de kattenbak mee heeft gebracht. Mijn eetlust is vergaan, dus sla het ontbijt over. Stand van het humeur: beneden nulpunt.

09.00 uur Ik ga, nog steeds met een slechte bui, maar inmiddels wel gedouched en opgemaakt, onderweg in Ieniemienie naar AH om kattenbakkorrels en kaascroissants voor oom H. te kopen. We hebben afgesproken dat ik rond 10 uur bij hem zou zijn vandaag om wat spulletjes van mijn overleden tante T. op te ruimen. Ondertussen bel ik voor de 700ste keer in 16 uur tijd oom H. die niet opneemt. Ik begin me ongerust te maken, maar negeer mijn intuïtie en stap toch in Ieniemienie. Stand humeur: 1.

09.15 uur
De boodschappen zijn gedaan, ik geef gas en scheur richting het altijd pittoreske Hazendorp waar oom woont. Er is geen file, ik bedenk me dat ik nooooooooit meer in de file naar Kutterdam hoef en er zijn fijne liedjes op de radio. Ik bler lekker mee en probeer ondertussen zonder succes oom H. te bereiken. Ik negeer nog steeds mijn intuitie en voorgevoel en neem de afslag Alphen aan den Rijn richting Hazendorp. Stand humeur: 2.

09.45 uur
Ik krijg oom nog steeds niet te pakken en begin te hopen dat hij onder de douche staat dus ik sla in plaats van rechtsaf richting oom linksaf richting kerkhof waar tante T. ligt. Ik ben even vergeten dat ik leuke kittige open schoentjes aan heb en neem het hele grindpad mee in mijn schoenen naar T.'s graf. Ik bespeur een ieniemienieladdertje in kous door een steentje, maar negeer het. Bij het graf aangekomen besef ik me dat dat het toch niet is voor mij, ik trek een roos uit het boeketje dat ik voor oom H. heb gekocht en leg dat op het graf (ik verleg het drie keer, want is niet naar mijn zin) en zeg nog wel even in een tijdsbestek van een minuut: "hoi T.! Vandaag ben ik voor het eerst werkloos. Raar joh. Stil hier zeg. Kijk, daar lopen 2 konijntjes! Nou dahag, tot snel!" en stap weer in Ieniemienie en vervolg de route naar oom H.. Stand humeur: 1,5

09.50 uur
Ik sta met een tas met boodschappen, 2 dozen kattenbakkorrels, ladder in mijn kous en slechte bui op de stoep van oom H.. Ik groet de buurvrouw die net naar buiten komt en vraag aan haar of ze oom H. heeft gezien. Zij negeert me en zegt niets terug en stapt in haar auto. Ik denk "krijg de tering stom wijf met je lelijke kind" en bel voor de derde keer aan. Ik pak mijn mobiel en bel voor de 6000e keer oom H. op. Geen gehoor. Zijn mobiel staat ook uit. Ik sluip via de tuindeur van de buren naar de achtertuin. Daar zit de deur op slot. Ik begin echt best boos te worden. We hadden toch afgesproken??!! Ik bel M. om te vragen of zij oom heeft gezien. Nee en ze heeft een hernia. "Shitty" zeg ik en loop doelloos heen en weer, ondertussen kletsend met M. over hoe kut het moet zijn als je een hernia hebt en me op te winden dat oom er niet is. Al kletsend beland ik in een voor mij volkomen onbekend stuk van het dorp! Een dijk, met een koe, een paar zwanen, 2 mannen die bomen snoeien en god weet hoe ik daar gekomen ben. Ik vraag aan M. of zij misschien weet waar ik ben, zij loodst me terug naar Ieniemienie en zegt "kom maar hierheen, drinken we samen effe koffie". Stand humeur: beneden nulpunt

10.00 uur
Ik ben bij M.. Haar zoonlief 1 heeft vrij van school en is er ook. We drinken koffie en eten chocola, dat is mijn ontbijt. We roddelen fijn over oom H., en ondertussen bellen we gezamenlijk 865 keer op naar oom H.. Hij neemt niet op. Stand humeur: (het is gezellig bij M.): 5

11.00 uur
We horen een auto scheuren op de dijk en ja hoor, het is oom H. in zijn rare Mercedes. Hij negeert mijn duidelijk geparkeerde Ieniemienie en rijdt met onbekende bestemming en ongekend hoge snelheid strak door richting ander dorp. We nemen nog maar een kopje koffie, klagen gezamenlijk over oom H., discussiëren over de jassen van tante T. die oom H. uit de gangkast heeft gehaald en die niemand wil hebben, en we bekijken foto's van het nieuwe huis van M. en haar man. Ze gaan over vijf weken verhuizen. Stand humeur: (het is ondanks in het niets verdwijnende oom nog steeds gezellig): 7

12.15 uur
De man van M. komt thuis om te lunchen. We drinken nog een koffie (ik sta inmiddels op stand stuiterbal want ik reageer slecht op caffeïne) en roddelen nog wat. We bellen oom H. nog 12 keer op, maar hij geeft niet thuis. Ik besluit naar zijn huis te rijden, de boodschappen, bloemen en kattenbakkorrels in de tuin te pleuren en Ieniemienie en mezelf naar huis te brengen. Als beloning voor het geleden leed mag ik van me zelf een bezoekje aan mijn kapper Amore brengen. Ik voel me direct beter. Stand humeur: (bezoek aan Amore in het vooruitzicht): 10

12.25 uur
Ik zoen iedereen gedag en M. belt oom nog 1 keertje op. Hij neemt op! "Oh, uh ja, nee, ik ben het niet vergeten hoor. Ik moest alleen ff wat doen en dat liep uit. Uh..". Tuurlijk, niet vergeten zegt 'ie, dikke vinger drie bier! Ik baal en word pissig (want daar gaat mijn fijn Amore-vooruitzicht) maar ik blijf vriendelijk en loop met sip gezicht huis van M. uit. Stand humeur: beneden nulpunt.

12.35 uur
Ik arriveer bij het huis van Oom H.. Hij staat op straat. Ik loop met mijn best geacteerde liefste glimlach ooit in zijn richting, geef hem een zoen op zijn wang en sla steil achterover van de alcoholwalm. Jawel, let op de tijd: 12.35 uur en hij heeft al een borrel of wat op! Het belooft nog een gezellige middag te worden en ik loop stampend naar binnen. Stand humeur: ver beneden nulpunt en geen verbetering in zicht.

13.00 uur
Vriendinnetjes I. en R. bellen op! Ik voel me gelijk even beter! Ik drentel wat door de tuin, zet alvast koffie voor de verzekeringsagent die zo komt en zet de bloemen in vaas. Stand humeur: (dankzij tijdelijke opleving vanwege fijn telefoontje): 3

13.35 uur
De verzekeringsagent met een heeeele rare naam komt binnen, ik schenk koffie in en licht hem in dat oom H. door het overlijden van mijn tante nog niet helemaal bij de mensen is. Er volgt een gesprek waarin blijkt dat oom NIET, zoals door mij maandag nog levensgroot op een A4-tje is geschreven, de notaris heeft gebeld voor de verklaring van erfrecht. Conclusie: we kunnen nu niks. We leggen 1.000 keer aan oom H. uit wat die verklaring is en waarvoor we die nodig hebben. Hij is nog steeds beneveld, ondanks de erwtensoep die ik hem ondertussen gevoerd heb, en hij blijft maar in de ruimte zwetsen over alles en niets. De verzekeringsagent stuurt hem naar zijn werkkamer om iets te zoeken en vraagt aan mij of hij het met mij mag regelen. Ik heb geen keuze en zeg dus (stom stom stom!): "ja hoor! Tuurlijk!". Stand humeur: het komt niet meer goed vandaag.

14.00 uur
Tante W. belt op. Ik ontvlucht de kamer die gevuld is met een dronken man en de verzekeringsagent richting tuin met de telefoon. Tante W. is aardig en vertelt dat oom dinsdag ook al een aardig drankje op had. Ze noemt me haar piepmuis en zegt lieve dingen. Ik voel me goed en blijf frank en vrij 30 minuten kletsen in de tuin. Stand humeur: klein lichtpuntje, we stijgen door naar 5.

14.35 uur
De verzekeringsagent gaat weg, richting de notaris. Hij gaat de verklaring van erfrecht regelen zodat ik dat niet hoef te doen. Oom H. praat over Mercedessen en vrachtwagens en doet net alsof er niemand dood is. Zou er voor mij ook nog plek zijn in zijn droomwereld? Ik laat de verzekeringsagent uit en vraag me af wat ik nu moet gaan doen. Ik ga maar opruimen. Ik begin met die ene voorraadkast in de keuken, vijf lades moet toch te overzien zijn. Ik hoor mijn dronken oom wat rommelen en verberg me in de keuken. Stand humeur: dramatisch. Siberische temperaturen onder nulpunt.

15.30 uur
Ik ontdek dat tante T. niet echt een idee had van het principe houdbaarheidsdata. Ik ben al een uur potjes, flesjes en doosjes uit de kast aan het halen die houdbaar waren tot 1990. Ondertussen vraag ik me af waar oom H. eigenlijk is. Ik loop de woonkamer in en tref hem snurkend aan op de bank. Inmiddels is mijn humeur zo ver gedaald dat ik eigenlijk een kussen op zijn gezicht wil drukken, maar ik zie er vanaf. Ik ga verwoed verder met opruimen. Stand humeur: TBS-kliniek-waardig

16.15 uur
Het is ongelooflijk dat ik een hele vuilniszak vol bestemd voor de glasbak heb verzameld en DRIE vuilniszakken vol voor de kliko. Het is al helemaal ongelooflijk als je bedenkt dat ik, vanwege achterlijke milieu-eisen, AL die potjes, flesjes en andere ellende leeg heb moeten maken en om heb moeten spoelen omdat het anders niet in de glasbak mag. Ik krijg kennelijk geen genoeg van deze zelfkastijding en verdwijn de garage in voor nog een snelle "over de datum-razzia". Ondertussen laat ik de "glas-zak" vallen (goed, dat belooft een pretje te worden straks bij de glasbak!) en maak daardoor oom H. wakker uit zijn alcoholroes. Hij vraagt wat de verzekeringsagent allemaal heeft gezegd, ik zeg "niks bijzonders, komt wel goed" en draag hem op het dekbed waar tante T. onder is overleden te gaan halen omdat de kat daar inmiddels op gekotst heeft en het nu welletjes is geweest. Hij gaat naar boven onder protest met een slakkengang en ik ga vloekend de garage in. Stand humeur: er is geen TBS-kliniek meer die mij nog kan behandelen.

17.00 uur
Oom H. heeft inmiddels het luipaardprint-dekbedovertrek (ja! Echt waar!) samen met een wit hoeslaken, beige trui en zwarte sokken in de wasmachine gestopt. Ik protesteer nog, gooi in alle verwarring waspoeder in het wasverzachterbakje en wasverzachter in het waspoederbakje), maar mag de was niet splitsen. Ik denk "krijg maar wat" en ga met nog een vuilniszak vol met "over de datum-spullen" richting de keuken. Onderweg pleur ik 3 volle vuilniszakken in kliko, breng de glas-zak naar Ieniemienie en begin dag te zeggen. Oom vindt het nodig om nu, nu ik naar huis wil en op de computer met mijn Sims wil spelen ter ontspanning, de jassen van tante T. te pakken. Ik bof, het zijn er maar 20 ofzo. Voor ik verder ga: tante had kledingmaat 44, ik op zijn best 38 en in depressieve tijden 40. Oom H. rust niet voor ik op commando ALLE jassen heb gepast (brrrr, naar idee) en dan pas bij de laatste jas kan concluderen dat ze mij veel te groot zijn. Oh wat nu? Oh wacht, dat kan IK natuurlijk wel voor hem naar het Leger des Heils brengen. Toch? Behalve die 3 leren jassen, want die waren echt wel duizend gulden en dus mogen die niet naar het Leger des Heils want "dan gaan er zwervers in lopen". Voor de goede orde: ik spreek hier over guldens en dat geeft de modieusheid van de drie jassen in kwestie ook direct aan. Ik ben bang dat zelfs het LdH ze niet wil maar ik mag ze niet meenemen, oom H. zal in Hazendorp wel iemand met maat 44 en retro-smaak vinden die de jassen wil hebben. Ik prop de resterende 17 jassen in nog eens 2,5 vuilniszak en breng ook die naar Ieniemienie. Ik wil niet meer en wil naar huis. Ik zeg "nu ga ik echt", geef hem een zoen en spreek niets af. Stand humeur: er is geen gepaste omschrijving die de lading dekt.

17.30 uur
Ik stap in Ieniemienie, scheur met 70km p/u door de dorpskern van Hazendorp(max 30km p/u) en zoek wilde, luide muziek op op de radio en presteer het om de 30 km afstand in een recordtijd van 20 minuten (tijdens de spits) af te leggen. Stand humeur: het wordt ietsje beter, ik schat in -20.

17.55 uur
Ik parkeer Ieniemienie voor de glasbak om de hoek. Ik word er door een nare, bejaarde, verzuurde, halfdode bewoner van het lokale bejaardenhuis op attent gemaakt dat je na 17.00 uur geen glas meer in de bak mag deponeren. Ik mompel in het Engels terug "sorry, I don't speak Dutch" en negeer irritante bejaarde verder (die inmiddels hyperventilerend wijst naar bordje met regels naast glasbak) en pleur met groot plezier zo'n 150 potjes, flesjes en andere ellende in de glasbak (de helft is gebroken toen de zak viel vanmiddag dus sta in halfdonker met gevaar voor eigen leven in de vuilniszak te graaien) en sorteer zowaar ook nog op kleur. Het loopt goed af. Ik ben trots! Stand humeur: (wegens in de maling nemen van bejaarde): 4

18.00 uur
De gemeente blijkt in al haar wijsheid besloten te hebben vanaf vandaag onze straat in het geheel af te sluiten voor verkeer. Nu is het genoeg. Hoeveel kan een mens verduren op 1 dag? Ik word woest, stap uit Ienieminie, haal het bord "verboden in te rijden, doorgaand rijverkeer gestremd" weg, geef gas en scheur met enorme snelheid richting huis. Ik stap uit, struikel en val een gat in natuurlijk die kous die nog heel was, ik bemerk dat ik een flesje Maggie schijnbaar toch niet goed omgespoeld had want ik ruik en zie Maggie op de mouw van mijn peperdure jas die ik toch al bijna nooit aan heb en ja hoor, daar zijn ze dan: de tranen. Met hangende schouders en staart tussen de benen verdwijn ik mijn veilig en vertrouwde huisje in. Manlief is er niet (nee logisch, wanneer wel?! Grumph!), ik kleed me om, scheld op Gina Filippina (de werkster) omdat ze mijn nagelvijl heeft kwijt gemaakt (altijd hetzelfde!), maak 4 boterhammen en besef me dat ik vandaag behalve de chocola bij M. en een kaascroissant niets gegeten heb. Ik eet nog snel wat chocoladetaart en ga met mijn Sims spelen. De computer loopt vast als mijn Sim op vakantie in de bergen de verschrikkelijke sneeuwman ontmoet. Ik start toch nog maar een keertje opnieuw op en heb ineens een lieve en vooral grappige email van R. Dat is fijn. Stand humeur: (vanwege fijne mail): 7!

22.58
Verbazingwekkend hoe snel de tijd gaat als je aan het computeren bent. Ook verbazingwekkend hoeveel sigaretten en cola je kunt wegwerken in dat tijdsbestek! Ik besluit naar bed te gaan en maak een plan voor morgen:
06.00 uur-10.00 uur: kat wegjagen, op donder geven, schreeuwen, schelden en proberen weer in slaap te vallen.
10.00 uur: wekker, wakker worden, teletekst lezen, douchen, opmaken.
11.15 uur: richting LdH om jassen af te geven. Dat is in de stad, maar ik zal me onthouden van depressie-shoppen.
12.00 uuur: naar SdV om P. cadeautje te geven en te feliciteren met benoeming tot plaatsvervangend raadsheer bij Gerechtshof. Ook bijkletsen en erg zielig doen.
12.30 uur: (stipt! Anders krijgt ze stress!) lunchen met D.
13.30 uur: (ook stipt want het blijft D.!) einde lunch en richting Amore om haar te laten doen en espresso te drinken.
13.40 uur: Amore amore amore amore amore, complimentjes in ontvangst nemen, dubbelzinnnige opmerkingen aanhoren en gepluk aan mijn haar tolereren. Lang leve Amore!
17.30 uur: J. komt me halen voor borrel en eten!
18.00 uur: we gaan onderweg, we gaan met de tram want het is J's beurt om te betalen dus ik ga me volledig vol laten lopen. Diepe gesprekken voeren en hapje eten.
02.00 uur: J. beloven dat ik de volgende keer zal betalen en straalbezopen met taxi (het is zeker 1,5 km dus ga niet lopen want wil leuke schoentjes aan) naar huis. E-mail checken en naar bed. Verwachte stand humeur: 10!
 
Free Hit Counter